Αναθεώρηση του Άρθρου 16 -
Χρειαζόμαστε τη γνώμη σας
Εν όψει της αναθεώρησης του Άρθρου 16 του Συντάγματος και πριν την εισαγωγή του θέματος στην Ολομέλεια της Βουλής, θεωρούμε χρήσιμο να έχουμε τη γνώμη σας, τόσο σε ότι αφορά την ουσία όσο και τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Πιό κάτω παραθέτουμε το Άρθρο 16 όπως ισχύει σήμερα.
Φιλικά
Ντίνος Βρεττός
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 16 - (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)
1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
3. Tα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα.
4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Tο Kράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.
5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Kράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει. Eιδικός νόμος ορίζει όσα αφορούν τους φοιτητικούς συλλόγους και τη συμμετοχή των σπουδαστών σ’ αυτούς.
6. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Tο υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει. Tα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των προσώπων καθορίζονται από τους οργανισμούς των οικείων ιδρυμάτων. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπορούν να παυθούν προτού λήξει σύμφωνα με το νόμο ο χρόνος υπηρεσίας τους παρά μόνο με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 88 παράγραφος 4 και ύστερα από απόφαση συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, όπως νόμος ορίζει. Nόμος ορίζει το όριο της ηλικίας των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων? εωσότου εκδοθεί ο νόμος αυτός οι καθηγητές που υπηρετούν αποχωρούν αυτοδικαίως μόλις λήξει το ακαδημαϊκό έτος μέσα στο οποίο συμπληρώνουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους.
7. H επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Kράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές.
8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’ αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους. H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.
9. O αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Kράτους.Tο Kράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορίζει. Nόμος ορίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων που παρέχονται κάθε φορά στις επιχορηγούμενες ενώσεις σύμφωνα με τον προορισμό τους.
7 σχόλια:
Στόχος της κάθε κυβέρνησης οφείλει να είναι η ποιοτική αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων. Η ίδρυση μη-κρατικών πανεπιστημίων δεν αποτελεί την εναλλακτική λύση. Εγκυμονεί ο κίνδυνος η αναθεώρηση να αποτελέσει άλλοθι για την πλήρη εγκατάλειψη του δημόσιου πανεπιστήμιου, στις θεσμικές του αγκυλώσεις, η άρση των οποίων έχει αποδειχτεί ότι είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα, όσον αφορά το πολιτικό κόστος της κάθε κυβέρνησης.
Θεωρώ ότι δεν πρέπει να αναθερηθεί το Άρθρο 16. - Κώστας Φωτίου
Καλή αρχή!
Διαφωνώ με την αναθεώρηση του Αρθρου 16 του Συντάγματος γιατί πιστεύω ότι προέχει...η ενίσχυση των δημοσίων ΑΕΙ . Η αναθεώρηση αποτελεί επικοινωνιακό τρυκ της κυβέρνησης για να αποπροσανατολίσει την δημόσια συζήτηση απο τις αναγκαίες προοδευτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στα δημόσια ΑΕΙ. "Προοδευτικό Πανεπιστήμιο" σήμερα δεν έχουμε! Απλά συντηρείται εδω και δεκαετίες μια κατάσταση στασιμότητας και σταδιακής απαξίωσης της έρευνας και των ερευνητικών ιδρυμάτων (βλ. ΕΚΚΕ) καθώς και των πτυχίων...Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της επίσημης Αριστεράς είναι μεγάλες αλλά αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη μετωπικής αντιπαράθεσης όλων των αντιπολιτευτικών δυνάμεων με την Κυβέρνηση!. Το ΠΑΣΟΚ με την στάση του στη Βουλή λαμβάνει μέρος σε έναν έξυπνο (δυστυχώς για την Παιδεία...) πολιτικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό της ΝΔ. Οι θέσεις των Βουλευτών Λομβέρδου, Βενιζέλου και της Πρωτοβουλίας μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και επιφανών ακαδημαικών ( Τσάτσος, Σταθόπουλος κα) έπρεπε να εισακουστούν απο την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο συνεχής επηρεασμός κάθε ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ... απο μετρήσεις της λεγόμενης Κοινής Γνώμης πάνω στο θέμα είναι κακός σύμβουλος...Τα κόμματα και ιδιαίτερα τα "μεταρρυθμιστικά και αριστερά" οφείλουν να επηρεάζουν την "κοινή γνώμη"...ο λόγος (τεκμηριωμένος και κατανοητός) τους να επηρεάζει τον κόσμο και να χτίζει πλειοψηφίες που μπορούν να αλλάζουν το πολιτικό κλίμα...άρα και την "κοινή γνώμη" κοκ. Αυτονόητα πράγματα δηλαδή.. που δυστυχώς κάτω απο την πίεση της ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ...αλλά και της χρόνιας κρίσης της αριστεράς και των Παραδειγμάτων της οδηγούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε "ομηρία" των επικοινωνιακών ομάδων της ΝΔ και των ιδιωτικών συμφερόντων που έχουν σκοπό να διαλύσουν την δημόσια εκπαίδευση...και κυρίως να ελέγξουν την παραγωγή των ιδεών. Κάτι μεγαλύτερο δηλαδή...και χωρίς υπερβολή!
Η μεγάλη πολιτική σας εμπειρία πιστεύω ότι σας βοηθάει να διακρίνετε κάποιες αλήθειες σε αυτα που υποστηρίζω.Δυστυχώς η άγραφη κομματική πειθαρχία δεν επιτρέπει μεγάλες διαφοροποιήσεις στην Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ και "όλος ο αγώνας" θα επικεντρωθεί στον Νέο Νόμο-Πλαίσιο της Κυβέρνησης...Καλή χρονιά σε όλους μας!
Το γεγονός ότι η παιδεία στην εποχή της γνώσης και της πληροφορίας μπορεί να αποτελέσει το συγκριτικό πλεονέκτημα μιας χώρας είναι κοινώς αποδεκτό. Επίσης δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η παιδεία μπορεί να αποτελεί προνόμιο των λίγων μια και οι εποχές που μοναχοί στα μοναστήρια αναπαρήγαγαν τη γνώση έχει περάσει προ πολλού. Στην σύγχρονη εποχή η παιδεία απαιτείται να διαχυθεί ευρέως όχι από ανθρωπιστικούς λόγους αλλά και από οικονομικούς. Γιαυτό η δημόσια παιδεία όλων των βαθμίδων χρειάζεται ποιοτική αναβάθμιση. Αν η παιδεία περάσει στα χέρια ιδιωτικών φορέων τότε πράγματι θ καταλήξει να είναι το προνόμιο των λίγων. Επομένως το ζήτημα είναι να αναβαθμιστεί η δημόσια παιδεία. Πως θα γίνει αυτό; Καταρχήν με το το 5% του ΑΕΠ που και η ίδια η Κυβέρνηση είχε υποσχεθεί και η αντιπολίτευση δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει. Δεύτερον, με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και τη στροφή στην έρευνα. Δεν βλέπω κανένα λόγο που αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν από τα δημόσια πανεπιστήμια, άλλωστε αυτό έχει αποδειχτεί σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως τη Βρετανία που απορροφά το μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων φοιτητών. Γιατί αντί να περάσει η ανώτατη εκπαίδευση στα ιδιωτικά χέρια δεν ακολουθούμε το παράδειγμα της Φινλανδίας που αφάνισε κυριολεκτικά την ιδιωτική εκπαίδευση με την επιχορήγηση όλων των ευρωπαϊκών κονδυλίων στην δημόσια παιδεία. Ήδη καταγράφει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα.
Κάλλιο αργά παρά αργότερα…
Ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια συνέντευξη του στο Βήμα είχε αναφέρει τα παρακάτω:
«Σύντομα θα έχουμε χάος στον χώρο της ελληνικής Παιδείας. Θα επιβληθεί ένα καθεστώς το οποίο δεν θα έχουμε ρυθμίσει εμείς ως ελληνικό κράτος. Με το να μην αλλάζουμε το άρθρο 16 κόβουμε τα χέρια του κράτους. Αποποιούμαστε την ευθύνη μας και το δικαίωμά μας να ρυθμίσουμε έναν τομέα που σήμερα ελέγχεται από ιδρύματα εκτός Ελλάδας. Είναι απαραίτητο να βάλουμε τάξη στον λεγόμενο ιδιωτικό χώρο, να βάλουμε κανόνες.»
Κατά τη γνώμη μου, έχει μεγάλη βάση αυτό που λέει.
Ότι και να λέμε θεωρητικά, υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοούμε. Στην Ελλάδα δραστηριοποιείται ένας σημαντικός αριθμός από Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και Κολεγίων με πάνω από 20000 σπουδαστές. Τα περισσότερα από αυτά συνεργάζονται με δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια της ευρωπαϊκής ένωση (λειτουργώντας ως παραρτήματα).
Οι τίτλοι σπουδών που παρέχουν στην Ελλάδα είναι οι ίδιοι με αυτούς που παρέχουν τα «μητρικά» πανεπιστήμια του εξωτερικού (Ευρώπη) και με αυτό το σκεπτικό η ευρωπαϊκή ένωση θα αναγκάσει την Ελλάδα (όπως έκανε και με την Ιταλία), να αποδεχθεί την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, στη βάση της αξίας των πτυχίων που παρέχουν τα «μητρικά» πανεπιστήμια στη χώρα καταγωγής τους.
Με άλλα λόγια, η μη αλλαγή του άρθρου 16 οδηγεί στην καθιέρωση του μη κρατικού χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα, με την σημερινή κερδοσκοπική και ανεξέλεγκτη μορφή των παραρτημάτων.
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 πρέπει να γίνει για να μπουν προϋποθέσεις ποιότητας και αξιοκρατίας στο μη κρατικό χώρο της τριτοβάθμιας παιδείας.
Σίγουρα έχει σημασία ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση της χώρας όσο αφορά το χειρισμό του θέματος, όμως η μη ρύθμιση είναι χειρότερη από την χειρότερη ρύθμιση που μπορεί να κάνει μια μελλοντική κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.
Τέλος, το θέμα της του διαλόγου και των πιθανών συναινέσεων όσο αφορά τη παιδεία και αλλού, δεν είναι υπόθεση που αντιμετωπίζεται μόνο με μια απλή ανάγκη για αυξημένη πλειοψηφία κατά τη λήψη των αποφάσεων στη βουλή. Πολύ περισσότερο έχει να κάνει με το αν υπάρχει μια νοοτροπία διαλόγου που ξεπερνά το παλαιού τύπου «ξύλινο» και «κλειστό» λόγο.
Ένα θετικό της πρότασης αναθεώρησης του Άρθρου 16, προς την κατεύθυνση της λειτουργίας μη-δημόσιων ΑΕΙ στη χώρα μας, είναι ότι επικεντρώνει σημαντικό αριθμό πολιτών στη συζήτηση για την κατάσταση της ανώτατης παιδείας μας.
Όμως, ποία είναι η κατάσταση της παιδείας μας και ειδικά της ανώτατης; Δύσκολο να πεις αν δεν είσαι κάπως ειδικός στο θέμα. Εμείς οι πολλοί, σαν μη-ειδικοί, ίσως μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ από την κατάσταση στους άλλους τομείς δραστηριότητας της χώρας μας. Δεν είναι χειρότερη από αυτή που επικρατεί στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Όλοι αυτοί οι τομείς που ελέγχονται περισσότερο ή λιγότερο από το κράτος επιτελούν κάποιο έργο. Το ερωτηματικό είναι αν το έργο που επιτελούν είναι ανάλογο των κονδυλίων που ξοδεύονται. Και εκεί υπάρχει η γενικευμένη και σε ένα βαθμό δικαιολογημένη υποψία ότι το έργο που επιτελείται υπολείπεται πολύ των χρημάτων που διαθέτονται για αυτό.
Γιατί να μην αναλογιστούμε αν το κόστος της άμυνας της χώρας είναι ανάλογο του έργου που παράγεται; Σίγουρα μια ιδιωτική εταιρεία ασφαλείας θα μπορούσε να εξασφαλίσει με λιγότερα χρήματα την άμυνα της χώρας έτσι όπως την εξασφαλίζει σήμερα το Υπ. Άμυνας. Τουλάχιστον θα είχε χάσει τη δουλειά μετά το Κυπριακό ή τα Ίμια ή μετά την πτώση του Σινούκ. Θεωρείτε, όμως, αυτό το επιχείρημα ικανό για να επιχειρηματολογήσει κανείς για την ιδιωτικοποίηση της Άμυνας της χώρας μας;
Στην άλλη άκρη, καμιά ιδιωτική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί να πλησιάσει το χαμηλό κόστος παραγωγής της ΔΕΗ. Παρόλα αυτά έχει ανοίξει ο τομέας παραγωγής ηλ. ενέργειας, ίσως κόντρα στα συμφέροντα και της ΔΕΗ αλλά και των καταναλωτών.
Άρα στην πράξη έχουμε να κάνουμε με την κυριαρχία ενός αρχεγονικού (φανταμενταλιστικού) και εν πολλοίς αδικαιολόγητου, δόγματος της πανάκειας της αγοράς και του ρυθμιστικού μόνο ρόλου του κράτους. Όλα τα καλά τα κάνει η αγορά, όλα τα κακά τα κάνει το κράτος, όταν αποφασίζει να παίξει κάποιο ρόλο πέραν του ρυθμιστικού. Και φυσικά οι ρυθμίσεις του πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε "ανάγκες" ή στα αιτήματα της αγοράς.
Η ανώτατη παιδεία, λοιπόν, δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών και πρέπει να αναμορφωθεί. Και ποιές είναι οι απαιτήσεις των καιρών; Να έχουμε μια καλή θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, υποθέτω. Και τι σημαίνει αυτό; Να έχουμε καλύτερο τουρισμό; Καλύτερη γεωργία; Καλύτερη βιομηχανία; Καλύτερες υπηρεσίες; Και αν τα παραπάνω είναι το ζητούμενο, σε τι μας εμποδίζει η σημερινή κατάσταση της παιδείας; Και αν η παιδεία φταίει σε κάποιο βαθμό, γιατί να είναι η αιτία το Άρθρο 16 και όχι τα χιλιάδες νομοθετήματα, ρυθμιστικές και κανονιστικές διατάξεις που βασίζονται σε αυτό. Γιατί να μην φταίει το επίπεδο των κονδυλίων, το ποσοστό του προϋπολογισμού που διατίθεται σε αυτήν; Έχει πεισθεί κανείς ότι βελτιώθηκε το κανονιστικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί η παιδεία, αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό τα κονδύλια για αυτήν και παρόλα αυτά δεν υπήρχε αποτέλεσμα; Και, άρα, το μόνο που απομένει είναι να επιτρέψουμε στην "ιδιωτική, μη-κερδοσκοπική" παιδεία να λειτουργήσει και να πάρουμε παραδείγματα από αυτήν; Ο καθένας ας δώσει την απάντηση του σε αυτό.
Η δική μου θέση είναι ότι η αναθεώρηση του Άρθρου 16 δεν είναι ούτε πανάκεια ούτε καταστροφή για τα δημόσια ΑΕΙ. Θάθελα να δω πρώτα την τροποποίηση όλων των νόμων και την αλλαγή των κανονιστικών διατάξεων που διέπουν τη λειτουργία των δημόσιων ΑΕΙ. Να μειωθεί ο ασφυκτικός εναγκαλισμός των ΑΕΙ από το κράτος. Μετά θα ήθελα να δω μια σημαντική αύξηση των κονδυλίων προς αυτά και για ουσιαστική βελτίωση της υποδομής τους και για ριζική αναβάθμιση της έρευνας. Αν στόχος είναι η αναβάθμιση των ΑΕΙ τότε η πιθανότητα δημιουργίας μη-δημόσιων ΑΕΙ θα λειτουργήσει σαν κίνητρο για τη βελτίωση τους. Αν κρυφός στόχος είναι η σταδιακή απαξίωση των ΑΕΙ και η δημιουργία ενός νέου πεδίου λαμπρής επιχειρηματικής δράσης για το "μη-κερδοσκοπικό" κεφάλαιο, τότε η αναθεώρηση του Άρθρου 16 θάναι ο Δούρειος Ίππος για την άλωση της ανώτατης παιδείας.
Προσωπικά, θα ήμουν διατεθειμένος να δεχτώ την πρόκληση, αλλά με λιγότερους από 180 ψήφους στη Βουλή, για να υπάρχει ανάγκη ευρύτερης συναίνεσης στην επόμενη Βουλή που θα αναθεωρήσει το Άρθρο 16. Τα υπόλοιπα θα τα "εναπόθετα στον πατριωτισμό των Ελλήνων"!
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 πρέπει να προχωρήσει μόνο εαν εξασφαλιστεί ευρεία συναίνεση για τις βασικές διατάξεις του εκτελεστικού νόμου που θα ρυθμίζει τα της λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Ο εκτελεστικός νόμος αποτελεί το σημαντικότερο ζήτημα αφού θα απαντά σε μια σειρά ερωτημάτων όπως ποιοί θα είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις για την έγκριση και λειτουργία του ιδιωτικού πανεπιστημίου, πως θα ελέγχεται η ποιότητα των σπουδών,αν θα έχουν τη δυνατότητα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να αντλούν κρατικούς ή κοινοτικούς πόρους για έρευνα κλπ.
Πρίν πούμε ναί ή όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 πρέπει να γνωστοποιηθούν οι προθέσεις για την σύνταξη του εκτελεστικού νόμου.
Ιωάννης Βουρνάς
Ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα.
Το Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών
προσπαθεί να "φάει" το
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
και την Ιατρική Σχολή Αθηνών.
Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και Νέα Τάξη.
Ακούγονται πολλά και θα ακουστούν ακόμα περισσότερα στο άμεσο μέλλον για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Το σύνολο των όσων ακούγεται είναι είτε λάθος είτε εκ του πονηρού. Κάποιοι ιδιώτες ονειρεύονται δήθεν να ιδρύσουν πανεπιστήμια, που θα αποφέρουν στους ίδιους —και δήθεν στην εθνική μας οικονομία— έσοδα "Χάρβαρντ" από φοιτητές, οι οποίοι υποτίθεται θα πήγαιναν στο Χάρβαρντ αλλά εξαιτίας τους προτίμησαν το "καλό" εκπαιδευτικό ίδρυμα της πατρίδας τους. Αυτό είναι λάθος. Αυτό λέγεται μόνον για λόγους προπαγάνδας. Γιατί; Για να παραπλανήσουν τον κόσμο. Για να τον πείσουν ότι θα γίνει οικονομία από τη μεγάλη "αιμορραγία" που προκαλεί στην εθνική μας οικονομία η εκπαίδευση στο εξωτερικό. Για ν' αποκτήσουν οι κλέφτες εθνικό "ρόλο" και ηθικό "δικαίωμα" στα όσα εγκληματικά πηγαίνουν να κάνουν.
Γιατί όλα αυτά είναι προπαγάνδα; Γιατί δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αυτοί άλλα πράγματα έχουν στο μυαλό τους και άλλα μας λένε. Μας λένε ψέματα. Αυτός ο οποίος πηγαίνει στο Χάρβαρντ πηγαίνει για συγκεκριμένους λόγους και αυτοί οι λόγοι δεν μπορούν ν' αλλάξουν εξαιτίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Αυτός ο οποίος πληρώνει δίδακτρα δεκάδων χιλιάδων δολαρίων στο Χάρβαρντ το κάνει για συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους δεν μπορεί να του εξασφαλίσει κανένας στην Ελλάδα. Δεν πληρώνει το πανάκριβο Χάρβαρντ, για να πάρει κάποια σπάνια γνώση. Πληρώνει, για ν' αγοράσει ένα σπάνιο "διαβατήριο".
Το Χάρβαρντ και το κάθε Χάρβαρντ των ΗΠΑ είναι μια ολόκληρη "βιομηχανία" παραγωγής στελεχών και επιστημόνων. Μια "βιομηχανία" στρατηγικής φύσης. Μια "βιομηχανία" ζωτικής σημασίας για τον ιμπεριαλισμό και τη λειτουργία του. Το "Χάρβαρντ", δηλαδή, ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί από τους ιμπεριαλιστές. Γιατί; Γιατί μόνο μέσω αυτού μπορούν να ασκούν τον ιμπεριαλισμό τους. Μόνο μέσω αυτού μπορούν να εξυπηρετούν τους δικούς τους ανθρώπους.
Δεν τίθεται θέμα γνώσης του εκπαιδευόμενου. Το Χάρβαρντ δεν μπορείς να το ανταγωνιστείς, ακόμα κι αν επιχειρήσεις να δώσεις καλύτερη γνώση από αυτήν που δίνει το ίδιο ως εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ακόμα και αστείες να είναι οι γνώσεις που δίνει το Χάρβαρντ, θα ήταν και πάλι ισχυρό και βέβαια πανάκριβο. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί εξυπηρετεί ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Στην εμπλοκή αυτών των συμφερόντων θέλουν να μπουν αυτοί οι οποίοι χρυσοπληρώνουν τα δίδακτρά του. Μερίδιο από την υπεραξία του ιμπεριαλισμού επιδιώκουν να πάρουν αυτοί οι οποίοι πληρώνουν τα πανάκριβα δίδακτρά του.
Οι Αμερικανοί, δηλαδή, δημιουργούν μια λαμπερή εικόνα για τα ιδιωτικά τους πανεπιστήμια για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ο φανερός και είναι η αναζήτηση του κέρδους, που προκύπτει από την καταβολή υψηλών διδάκτρων. Εξαιτίας των πανεπιστημίων αυτών συρρέουν κατά κύματα πλούσιοι απ' όλο τον κόσμο, για να σπουδάσουν εκεί. Αυτός όμως ο λόγος είναι ο ασήμαντος. Ο σημαντικός λόγος είναι αυτός ο οποίος δεν φαίνεται.
Ο δεύτερος λόγος, που είναι σημαντικός για τους Αμερικανούς, είναι ο εξής. Μέσω αυτών των πανεπιστημίων οι Αμερικανοί καταφέρνουν δύο πράγματα. Διατηρούν την υπεροχή στο κεφάλαιο-τεχνογνωσία, που έχει ανάγκη ο ιμπεριαλισμός τους και εξασφαλίζουν πιστά και υπάκουα στελέχη για τη διαχείρισή του. Αποψιλώνουν τις εθνικές κοινωνίες από "λαμπερά" μυαλά και ταυτόχρονα στελεχώνουν με δικούς τους ανθρώπους τους κρατικούς μηχανισμούς των "Μπανανιών" που τους ενδιαφέρουν.
Δίνουν υποτροφίες σε ευφυείς ανθρώπους και τους αποσπούν από την εθνική τους παραγωγή. Τους κάνουν "φίλους" πριν τους βρουν απέναντί τους ως εχθρούς. Τους κάνουν συνεργάτες πριν τους βρουν απέναντί τους ως ανταγωνιστές. Ό,τι καλύτερο έχει μια εθνική κοινωνία πηγαίνει με υποτροφία στο "Χάρβαρντ" και από εκεί υπηρετεί το αμερικανικό κεφάλαιο και όχι το κεφάλαιο της πατρίδας του. Αυτό είναι χρήσιμο και για το ίδιο το ίδρυμα, εφόσον κοντά στα "λαμπερά" μυαλά που το διαφημίζουν, "γυαλίζουν" και τη "σαβούρα" που τους πληρώνει για να σπουδάσει και πρέπει να την προωθήσουν. Αυτούς, που κατά κύριο λόγο τους εξυπηρετούν στον ιμπεριαλισμό τους στο επίπεδο της διαχείρισής του.
Μέσω των διαφόρων "Χάρβαρντ" δημιουργούν μια "μικροκοινωνία" δικών τους ανθρώπων, τους οποίους γνωρίζουν απόλυτα και οι οποίοι τους είναι απαραίτητοι για τη διαχείριση της παγκόσμιας Νέας Τάξης. Αυτούς τους "περιφέρουν" ανά τον κόσμο, για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ο Έλληνας απόφοιτος του Χάρβαρντ θα δουλέψει στη Βρετανία, ο Βρετανός στις ΗΠΑ και ο Αμερικανός στη Γαλλία. Το "διαβατήριο" γι' αυτήν την παγκόσμια "σταδιοδρομία" είναι το αναγνωρίσιμο απ' όλους πτυχίο του Χάρβαρντ. Αυτό πληρώνεις με τα δίδακτρα και όχι τη γνώση. Πληρώνεις μια εκ του ασφαλούς επιτυχία στα πόστα των πολυεθνικών εταιρειών.
Αυτό είναι το όλο θέμα. Οι Αμερικανοί με όλα τα μέσα προσπαθούν να επιβάλουν αυτούς τους ανθρώπους στις πατρίδες τους. Τους επιβάλουν, γιατί θέλουν να τις ελέγχουν. Τους μετατρέπουν σε υποχείρια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Όταν μιλάμε λοιπόν για διαχείριση του ιμπεριαλισμού, αυτό το οποίο στην πραγματικότητα εννοούμε είναι ο χαφιεδισμός. Οι άνθρωποι του Χάρβαρντ, όπου κι αν εργάζονται, είναι υπηρέτες των αμερικανικών συμφερόντων. Χαφιέδες των πατρίδων τους και των πατρίδων των άλλων, όταν κάνουν διεθνείς «καριέρες».
Όταν λέμε ότι τους επιβάλουν με όλα τα μέσα, το εννοούμε κυριολεκτικά. Πιέζουν οι τοπικές πρεσβείες για να "προωθηθούν" οι απόφοιτοι του κάθε "Χάρβαρντ". Πιέζουν και όταν αυτές οι πιέσεις δεν αποδίδουν καρπούς, φτάνουν στο σημείο να απειλούν. Απειλούν με οικονομικά μέσα και όταν αυτό δεν φτάνει πιέζουν ακόμα και με απειλές πολέμου. Πιέζουν οι "εκπαιδευτές" για την αποκατάσταση των "μαθητών" τους. Δεν μας εντυπωσίασαν δηλαδή οι απόφοιτοι του "Χάρβαρντ" με τις γνώσεις τους, ώστε να δικαιολογείται η σημερινή τους "επιτυχία" τόσο στον κόσμο όσο και στην Ελλάδα. Δεν ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τον απόφοιτο του δημόσιου πανεπιστήμιου της Αθήνας, ώστε να δικαιολογείται η "υπεροχή" τους.
Η επιτυχία τους πρέπει ν' αναζητηθεί στην τοπική αμερικανική πρεσβεία. Πρέπει ν' αναζητηθεί στις πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης των θέσεων-"φιλέτων" της αγοράς εργασίας. Τις εταιρείες, που έχουν "κλεισμένες" αυτές τις θέσεις για τους δικούς τους ανθρώπους. Αυτό το "κλείσιμο" είναι αποτέλεσμα του ιμπεριαλισμού. Εξαιτίας του ιμπεριαλισμού ήταν "κλειστή" η θέση στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας για τον γιο του Μητσοτάκη, όταν αυτός επέστρεψε με τις "δάφνες" του Χάρβαρντ.
Πώς γίνεται αυτό; Κάθε φορά που ως κράτος οδηγούμαστε στο να ζητήσουμε βοήθεια από τους ισχυρούς, αυτοί μας ζητάνε ανάμεσα στα διάφορα ανταλλάγματα να προωθήσουμε και την "παραγωγή" τους. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να έχουν παντού ανθρώπους με τους οποίους γνωρίζονται και τους χρωστάνε την "επιτυχία" τους και το δεύτερο είναι να μπορούν οι μαθητές τους με ξένα χρήματα να κάνουν "απόσβεση" των σπουδών τους. Όταν ο Σημίτης έλεγε το περίφημο "ευχαριστούμε τους Αμερικανούς", κάποιοι έτριβαν τα χέρια τους για τις θέσεις-"φιλέτα" που θα προέκυπταν από τις ευχαριστίες.
Ποιοι είναι οι στόχοι των σημερινών "διαπλεκομένων" στην εκπαίδευση;
Μιλάμε πάντα για τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, τα οποία υποτίθεται θα επιχειρήσουν να ιδρύσουν οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες του τόπου. Σαν την υποτιθέμενη Ιατρική Σχολή, που θα ιδρύσει δήθεν ο Αποστολόπουλος και το Πολυτεχνείο που θα ιδρύσει δήθεν ο Κόκκαλης. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για τις "παράγκες" που σήμερα παριστάνουν τα τοπικά υποκαταστήματα άλλων "παραγκών" της Δύσης και κοροϊδεύουν τους αφελείς. "Παράγκες" τύπου BCA, SUNY, ΞΥΝΗ, κλπ.. Τις "παράγκες", που φιλοδοξούν να μπουν στο πανεπιστημιακό επίπεδο από την πίσω "πόρτα".
Αυτοί λοιπόν, που θέλουν να ιδρύσουν τέτοια ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα, το κάνουν με έναν συγκεκριμένο σκοπό. Έχουν έναν στρατηγικό στόχο, που φιλοδοξούν να τους εμπλέξει στα κολοσσιαία συμφέροντα αυτών των "Χάρβαρντ" του ιμπεριαλισμού. Θέλουν να γίνουν τα "συσκευαστήρια" της πρώτης ύλης αυτής της "βιομηχανίας". Τι σημαίνει αυτό; Αυτήν τη στιγμή το πρόβλημα όλων αυτών των "Χάρβαρντ" είναι ότι δεν "συνδέονται" με τους τοπικούς μηχανισμούς της εκπαίδευσης που υπάρχουν μέσα στο κάθε εθνικό κράτος. Με μια απόφαση μιας κυβέρνησης μπορούν να "αδειαστούν" και να πάθουν ζημιά.
"Άδειασμα" στην περίπτωση αυτήν είναι να θέσει κάποια κυβέρνηση ως προϋπόθεση για διορισμό στον κρατικό μηχανισμό της ένα πτυχίο δικής της ανώτατης σχολής. Μπορεί να το κάνει, εφόσον με τον τρόπο αυτόν μπορεί να στηρίξει την εθνική της εκπαιδευτική "παραγωγή". Αυτό όμως θα ήταν τραγικό για τα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι "διαπλεκόμενοι" σ' αυτόν το αδύναμο κρίκο επενδύουν. Θέλουν να δουλεύουν για το "Χάρβαρντ" και να παίρνουν το κέρδος του "ενδιάμεσου". Δεν θέλουν να το "χτυπήσουν". Οι πελάτες τους —γιατί περί πελατών πρόκειται— θα παίρνουν το Bachelor στην Ελλάδα και μετά θα πηγαίνουν στο "Χάρβαρντ" για το Master.
Αυτό έτσι κι αλλιώς δεν θίγει τα συμφέροντα του "Χάρβαρντ", γιατί η "βαριά" του δραστηριότητα βρίσκεται στο Master. Αυτό είναι το "φιλτραρισμένο" και αυτό αξίζει. Αυτό είναι το ακριβό και αυτό πουλάει. Οι περισσότεροι απόφοιτοί του από αλλού ξεκινάνε και απλά στο "Χάρβαρντ" καταλήγουν για τον τελικό τίτλο. Οι τοπικοί "ενδιάμεσοι" δηλαδή δεν του παίρνουν πελάτες. Πελάτες θα πάρουν από το κολέγιο του Ουινσκόνσιν ή του Σικάγο για παράδειγμα. Πελάτες θα πάρουν από τον φτηνό "προθάλαμο" του Χάρβαρντ. Πελάτες θα πάρουν από τα αμερικανικά "φίλτρα", που οδηγούν στο Χάρβαρντ. Μ' αυτούς θα χτυπηθούν. Θα χτυπηθούν με τα "χωράφια" του Χάρβαρντ και όχι με το ίδιο το "εργοστάσιο". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πρώτη "ύλη".
Αυτό βολεύει τόσο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όσο και το Χάρβαρντ για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι το Χάρβαρντ με τον τρόπο αυτόν γίνεται οργανικό "μέλος" του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης. Ό,τι είναι για το Ιλινόις το Elmhurst College, που συνδέεται με το Χάρβαρντ σε έναν κοινό παναμερικανικό μηχανισμό εκπαίδευσης, θα γίνει για την Ελλάδα το ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Με τον τρόπο αυτόν δεν θα μπορεί ποτέ να "αδειαστεί" η παραγωγή του Χάρβαρντ. Με τον τρόπο αυτόν θα απλώσει μόνιμα τα "πλοκάμια" του στην ελληνική κοινωνία.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η "αποψίλωση" της ελληνικής κοινωνίας θα γίνεται με τον πιο οργανωμένο τρόπο. Στο ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα ξεχωρίζουν τα ευφυή άτομα και πάνω στη δική τους "λάμψη" θα στηρίζονται και οι φοιτητές-"επενδυτές", που θέλουν ν' αγοράσουν τέτοια "λάμψη". Οι ευφυείς θα πηγαίνουν με υποτροφίες και οι υπόλοιποι με πανάκριβα δίδακτρα. Οι καλύτεροι θα "γυαλίζουν" τους πλουσιότερους Η ελληνική ταυτότητα του "φίλτρου" ευνοεί τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, γιατί δεν μπορεί ν' ανατραπεί.. Στην Ελλάδα θα "ξεχωρίζουν" αυτοί που στη συνέχεια θα έρθουν από τις ΗΠΑ σαν "ξεχωριστοί", για ν' αποκατασταθούν στις υψηλές θέσεις του δημοσίου. Ο εξαμερικανισμός της ελληνικής κοινωνίας θα είναι απόλυτος, αν καταφέρουν και ελέγξουν τα "φίλτρα" της ανώτατης εκπαίδευσης.
Ποια είναι τα προβλήματά τους;
Το κύριο πρόβλημά τους είναι το απαγορευτικό κόστος της ίδρυσης ενός Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Ο όρος "ανώτατος" κοστίζει πολύ και είναι "μετρήσιμος". Τι σημαίνει αυτό; Για να χαρακτηριστεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα ως "ανώτατο", πρέπει να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές. Δεν είναι αφηρημένος όρος, που έχει σχέση με την υποκειμενική εκτίμηση. Δεν είναι θέμα μάρκετινγκ ή διαφήμισης. Δεν ανακοινώνεις ότι ίδρυσες ανώτατο ίδρυμα και αυτό να ισχύει επειδή το δήλωσες. Δεν δείχνεις πολυτελείς καρέκλες, για να κερδίσεις τον τίτλο του ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Ο όρος "ανώτατος" έχει συγκεκριμένο νόημα. Για να χαρακτηριστεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα ως "ανώτατο", πρέπει να έχει ένα ελάχιστο δυναμικό καθηγητών, το οποίο να έχει τις "περγαμηνές" που απαιτούνται από το διεθνώς ισχύον "στάτους". Πρέπει να έχουν διδακτορικά, διδακτική προϋπηρεσία, συγγραφικό έργο, ανακοινώσεις σε διεθνή και αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά κλπ.. Προδιαγραφές όμως δεν απαιτούνται μόνον για το προσωπικό, αλλά και για το ίδιο το ίδρυμα. Αυτό βέβαια είναι και το πιο σημαντικό. Το ίδρυμα, για να χαρακτηριστεί "ανώτατο", πρέπει να προσφέρει πολλά και διάφορα προγράμματα σπουδών, να "τρέχει" πολλά και διάφορα ερευνητικά προγράμματα, να έχει πλούσια ιδιόκτητη βιβλιοθήκη κλπ.. Δεν μπορεί μια σχολή γραμματέων να χαρακτηριστεί ανώτατη.
Όλα αυτά κοστίζουν. Κατ’ αρχήν στο θέμα του προσωπικού. Για να βρεις τέτοιου είδους προσωπικό, πρέπει να το πληρώσεις πανάκριβα. Δεν υπάρχει διαθέσιμο στην αγορά εργασίας. Οι καθηγητές των πανεπιστημίων δεν είναι τηλεφωνήτριες, για να τους βρεις με αγγελίες. Είναι στελέχη καλοπληρωμένα που ήδη εργάζονται και τα οποία πρέπει να γίνουν "μεταγραφή" για ν' αποκτηθούν. Πρέπει ν' αποσπάσεις καλοπληρωμένα στελέχη από "φημισμένους" μηχανισμούς και άρα πρέπει να τους πληρώσεις πολύ περισσότερα από αυτά που παίρνουν σήμερα, μέχρι να ποντάρεις στη δική σου φήμη και άρα να έρχονται μόνοι τους. Για τους ίδιους λόγους που δεν έρχονται διάσημοι και ακριβοί ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα, έτσι κι αυτοί δεν μετακινούνται από τα διάσημα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δίνουν δόξα σ' αυτά τα ιδρύματα, αλλά παίρνουν κι αυτοί από τη φήμη των ιδρυμάτων στα οποία εργάζονται.
Όπως δεν παρατάει ένας παίκτης τη Ρεάλ Μαδρίτης, για να παίξει στη "Δόξα" Χαλανδρίου, έτσι δεν παρατάει κάποιος καθηγητής ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, για να "παίξει" σε ένα νεοϊδρυθέν εκπαιδευτικό ίδρυμα. Προτιμά τον "πάγκο" ενός μεγάλου ιδρύματος, παρά την έδρα μιας "παράγκας". Ποιος θα ήταν ο μοναδικός λόγος να το κάνει; Η φιλοδοξία. Η επιστημονική φιλοδοξία. Θα μπορούσε να το κάνει για κάποια μεγάλα ερευνητικά προγράμματα, που θα του έδιναν την ευκαιρία να γίνει ακόμα πιο διάσημος. Αυτά τα προγράμματα όμως απαιτούν τόνους χρήματος. Είναι προγράμματα τα οποία δεν αφορούν μικρές χώρες όπως η Ελλάδα και πολύ περισσότερο δεν αφορούν νεαρά ιδρύματα. Άρα οι "διαπλεκόμενοι" ιδιώτες της ανώτατης εκπαίδευσης ξεκινάνε με ένα πολύ αρνητικό δεδομένο. Δεν μπορούν τόσο στο επίπεδο του προσωπικού όσο και στο επίπεδο του εκπαιδευτικού προγράμματος να βρουν λύση στο θέμα των προδιαγραφών του όρου "ανώτατος".
Οι δυνατότητές τους δηλαδή είναι πολύ περιορισμένες. Όταν λέμε ότι ο Κόκκαλης θέλει να ιδρύσει Πολυτεχνείο, στην πραγματικότητα μιλάμε για μια αστειότητα. Μιλάμε για έναν "ανεμόμυλο". Ο Κόκκαλης με τα κεφάλαιά του στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να ιδρύσει μια μικρή τεχνική σχολή. Να νοικιάσει ένα κτίριο στην Κηφισίας να παριστάνει το "πανεπιστήμιο" και να βάλει μερικούς "φοιτητές" στα υπόγεια της Inrtacom, τα οποία θα παριστάνουν τα "εργαστήρια". Αυτό όμως είναι τεχνική σχολή. Είναι εκπαίδευση τεχνιτών. Δεν μπορεί να βρει τους πανάκριβους καθηγητές και να επενδύσει σε επιστημονικά εκπαιδευτικά προγράμματα, άσχετα με το αντικείμενο της εταιρείας του. Δεν μπορεί να εκπαιδεύσει ναυπηγούς, χημικούς ή μηχανολόγους, όπως προϋποθέτει η έννοια του Πολυτεχνείου.
Τα ανάλογα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και ο οποιοσδήποτε θα είχε τη φαεινή ιδέα να ιδρύσει Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Απλά πράγματα. Δεν μπορεί κανένας ιδιώτης να ιδρύσει τέτοιου είδους εκπαιδευτικό ίδρυμα. Δεν μπορεί κανένας Αποστολόπουλος να ιδρύσει ιατρική σχολή, βασιζόμενος στην επιχείρησή του. Στην καλύτερη περίπτωση θα "παράγει" νοσοκόμες και μάλιστα πολύ κατώτερες από αυτές που αποτελούν "παραγωγή" των σημερινών ΤΕΙ.
Αυτά είναι προβλήματα, τα οποία τα έχουν παντού στον κόσμο οι φιλόδοξοι ιδρυτές ανώτατων σχολών. Απλά αυτά δεν γίνονται κατανοητά από τον πολίτη, γιατί υπάρχει μια παρανόηση. Τα Ιδιωτικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα των ΗΠΑ, δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Απλά είναι νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού δικαίου. Οι κοινωνίες που τα δημιούργησαν είχαν μια συγκεκριμένη δυναμική και αυτά είναι γεννήματα εκείνης της δυναμικής. Τόνους χρημάτων απαίτησαν για την ίδρυση και την επιτυχή λειτουργία τους. Τεράστια κληροδοτήματα αφανών ιδιωτών. Τεράστια κονδύλια τεράστιων επιχειρήσεων.
Το Χάρβαρντ, για παράδειγμα, στο οποίο αναφερόμαστε, παρ' όλο το ιδιωτικό του πρόσωπο, δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση. Είναι επιχείρηση της αμερικανικής κοινωνίας. Είναι επιχείρηση της αμερικανικής οικονομίας. Είναι "εργαλείο" της εθνικής τους πολιτικής. Για τη δημιουργία του κατέθεσαν τον "οβολό" τους άπειροι ιδιώτες δωρητές. Τα πολυδιάστατα ερευνητικά του προγράμματα δεν γίνονται προς "χάριν" της επιστήμης. Είναι "παραγγελίες" της κτηνώδους αμερικανικής παραγωγικής "μηχανής". Αυτά όλα τα "εθνικά" χρήματα το έκαναν διάσημο και αυτά τα χρήματα προσελκύουν τους διάσημους καθηγητές.
Οι φερόμενοι ως μελλοντικοί ιδρυτές των ελληνικών ιδιωτικών πανεπιστημίων τι απ' όλα αυτά διαθέτουν; Έχουν τα κεφάλαια, τα οποία το Χάρβαρντ εξασφάλισε μέσω δωρεών; Έχουν από πίσω τους τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που να μπορούν να χρηματοδοτούν τα αναγκαία τεράστια ερευνητικά προγράμματα; Έχουν τα χρήματα να καλύψουν τον χρόνο της "υπομονής", μέχρι να γίνουν διάσημα από την "παραγωγή" τους. Όχι βέβαια. Δεν έχουν τίποτε.
Άρα τι συμβαίνει; Γιατί το κάνουν; Το κάνουν, γιατί πιστεύουν ότι ο ελληνικός λαός είναι "κορόιδο". Το κάνουν, γιατί νομίζουν ότι στη "Μπανανία" μπορείς ν' αρπάζεις ό,τι θέλεις. Τι προσπαθούν να κάνουν; Προσπαθούν να "φάνε" τα μεγάλα κρατικά Πανεπιστήμια, για να εκμεταλλευτούν τις έτσι κι αλλιώς τεράστιες επενδύσεις του ελληνικού κράτους στην παιδεία. Δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν ιδιωτική παιδεία αλλά προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν τα «φιλέτα» της κρατικής. Σε μια Ελλάδα, που έχει γεμίσει κρατικά δήθεν πανεπιστήμια, πηγαίνουν να "φάνε" τα ιστορικά της ιδρύματα. Τα "φιλέτα". Αυτά που έτσι κι αλλιώς είναι επιθυμητά από τους μαθητές όλης της χώρας. Αυτά που έχουν ήδη εξασφαλίσει το πανάκριβο παγκόσμιο κύρος.
Θα εκμεταλλευτούν δηλαδή τον κακό σχεδιασμό που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, για να λεηλατήσουν την ανώτατη παιδεία της. Τον σχεδιασμό, που ήθελε να στήνονται στην επαρχία "παράγκες" με τον τίτλο της ανώτατης σχολής. Σταδιακά δηλαδή θ' αφήσουν τις υπόλοιπες ομοειδείς πανεπιστημιακές σχολές να υπολειτουργούν και θα φάνε το Μετσόβιο Πολυτεχνείο ή την Ιατρική Αθηνών. Την αναγνώριση, την οποία έτσι κι αλλιώς έχουν αυτά τα πραγματικά ανώτατα ιδρύματα, σκοπεύουν να την κάνουν κερδοφόρα για τις τσέπες τους.
Πώς σκοπεύουν να το κάνουν αυτό; με την ίδια μέθοδο που έφαγαν τις ΔΕΚΟ. Θα κάνουν για ένα διάστημα τους εναλλακτικούς παρόχους ανώτατης εκπαίδευσης με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Θα δημιουργήσουν μέσω της διαφήμισης ένα θετικό κλίμα για τις σχολές τους και αρνητικές συνθήκες για τα ανώτατα κρατικά ιδρύματα και μετά θα μας πούνε ότι για το "καλό" μας κάποια από αυτά μπορούν να τα σώσουν. Πώς θα το κάνουν αυτό; Με τη λεηλασία τους. Με τη λεηλασία τους στο ακριβό επίπεδο, που είναι αυτό του έμψυχου δυναμικού και των ερευνητικών τους προγραμμάτων.
Όπως ακριβώς "έφαγαν" τον ΟΤΕ. Από πού ξεκίνησε το "φάγωμά" του; Από το έμψυχο δυναμικό του. Όλοι οι εξειδικευμένοι υπάλληλοι των διάφορων Telepassport και Vivodi, που μας παρέχουν υπηρεσίες, είναι πρώην υπάλληλοι του ΟΤΕ. Χωρίς τις υποδομές του ΟΤΕ και όλους αυτούς τους πρώην υπαλλήλους του, δεν θα μπορούσαν όλες αυτές οι "παράγκες" των τηλεπικοινωνιών να προσφέρουν τίποτε στον καταναλωτή και άρα δεν θα μπορούσαν να βγουν στην αγορά των τηλεπικοινωνιών. Δεν θα μπορούσαν να "ροκανίζουν" τα κέρδη του και στη συνέχεια να "φάνε" τον ίδιο τον ΟΤΕ.
Το ίδιο θέλουν να κάνουν και στον τομέα της εκπαίδευσης. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι και τις ίδιες μεθόδους ακολουθούν. Όπως "έφαγαν" τζάμπα τον ΟΤΕ με τις δικές του υποδομές και τους δικούς του υπαλλήλους, έτσι θέλουν να κάνουν και με τα φημισμένα μεγαθήρια της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης. Με καθηγητές των μεγάλων ελληνικών πανεπιστημίων όλοι αυτοί θα προσπαθήσουν ν' ανοίξουν τα δικά τους πανεπιστήμια. Θα δώσουν στους καθηγητές λίγα χρήματα παραπάνω και θα τους προσλάβουν. Θα τους προσλάβουν με την προοπτική να τους αποκαταστήσουν και πάλι στα ιδιωτικοποιημένα πρώην δημόσια πανεπιστήμια. Θα "συνεργάζονται" με αυτά τα πανεπιστήμια, για να τους αποσπάσουν φοιτητές, μέχρι να τα "φάνε" τζάμπα.
Γι' αυτό όλοι αυτοί κόπτονται ν' "ανοίξει" η αγορά της ανώτατης εκπαίδευσης. Γι' αυτό όλοι δηλώνουν "μη κερδοσκόποι". Για τον ίδιο λόγο που ήθελαν ν' ανοίξει η αγορά των τηλεπικοινωνιών ή της ενέργειας. Για να βάλουν στο χέρι τους κρατικούς γίγαντες. Όλο το "παιχνίδι" δηλαδή σήμερα γίνεται μεταξύ κάποιων διεφθαρμένων καθηγητών της ανώτατης εκπαίδευσης και των "διαπλεκομένων". Κάποιοι διεφθαρμένοι καθηγητές είναι βέβαιον ότι έχουν έρθει σε κρυφή συνεννόηση με τους "διαπλεκόμενους" με στόχο να γίνουν συνέταιροί τους. Είναι βέβαιο ότι αυτοί τους κατευθύνουν. Θα τους στηρίξουν στην αρχή με το επιστημονικό τους κύρος, μέχρι να "φάνε" τα ανώτατα ιδρύματα που έχουν στοχοποιήσει. Μετά θα γίνουν συνιδιοκτήτες του κεφαλαίου, στο οποίο σήμερα εργάζονται. Αυτοί, που απέκτησαν γνώση και εξειδίκευση με κρατικά χρήματα και σε κρατικές υποδομές, θα υπηρετήσουν ιδιωτικά συμφέροντα και βέβαια και την "τσέπη" τους.
Το ακριβό δηλαδή που είναι για τα πανεπιστήμια —και αυτό είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό και τα εκπαιδευτικά προγράμματα— τα δήθεν ιδιωτικά πανεπιστήμια θα τα πάρουν τζάμπα. Πρώην καθηγητές των κρατικών πανεπιστημίων και "συνεργασίες" σε τρέχοντα εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα των δημοσίων πανεπιστημίων. Αυτοί στην πραγματικότητα θα βάλουν μόνον κάποιο κτίριο με καινούργιες μοκέτες και κάποιους υπολογιστές. Αυτά τα οποία ξεχωρίζουν το Πανεπιστήμιο από μια "παράγκα" —και είναι τα ακριβά— θα τα πάρουν από το κράτος. Μετά θα κάνουν τους έξυπνους που γνωρίζουν να διαχειρίζονται τα πάντα. Ό,τι έκαναν με τον ΟΤΕ και ό,τι θέλουν να κάνουν με τη ΔΕΗ.
Έχοντας εξασφαλίσει τζάμπα αυτό το πανάκριβο έμψυχο δυναμικό και μια "ψευδοσυμμετοχή" σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα, θα στραφούν εναντίον των κρατικών πανεπιστημίων. Εναντίον όλων των πανεπιστημίων εκτός αυτών με τα οποία συνεργάζονται οι ίδιοι. Εκτός αυτών που έχουν αποφασίσει να "φάνε". Όλα τα υπόλοιπα θα τα υποβαθμίσουν μέχρις εσχάτων. Θα τα δυσφημήσουν με τα ΜΜΕ τα οποία ελέγχουν. Γιατί; Για να περάσουν στη δεύτερη φάση του σχεδίου. Να "φάνε" τα σημερινά κρατικά ιδρύματα με τη μεγάλη φήμη. Να "φάνε" τα φιλέτα της εκπαίδευσης.
Τα φημισμένα κρατικά ιδρύματα με τα οποία προηγουμένως θα έχουν "συνεργαστεί" και άρα θα τα έχουν αλώσει εκ των έσω. Πώς θα γίνει αυτή η "μετακίνηση"; Με τον γνωστό "φιλάνθρωπο" και πατριωτικό τρόπο που μονίμως τους χαρακτηρίζει. Με τον γνωστό ελληνικό ιδιωτικό τρόπο, που "λαθροβιεί" εντός του δημοσίου. Με τον τρόπο του άλλου γνωστού ιδιωτικού —με δημόσια χρήματα— ιδρύματος Κολεγίου Αθηνών. Έχοντας όλοι αυτοί από τον νόμο το χαρακτηριστικό του "μη κερδοσκοπικού" ιδρύματος, είναι εύκολο να επιχειρήσουν να μας "σώσουν".
Το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα του Κόκκαλη θα προσπαθήσει για παράδειγμα να "φάει" το Μετσόβιο. Το "καλό" Μετσόβιο, που "συνεργάστηκε" με το "καλό" Κοκκάλειο Πολυτεχνείο. Να το "σώσει" από την παρακμή. Να το σώσει από την καταστροφή, η οποία θα απειλεί όλα τα υπόλοιπα Πολυτεχνεία. Ο "μη κερδοσκόπος" ιδιώτης για λόγους πατριωτικούς θα επιχειρήσει ν' "αναβαθμίσει" το μεγάλο και ιστορικό αυτό ίδρυμα. Το ίδρυμα με την τεράστια περιουσία και τις πανάκριβες υποδομές. Το "μη κερδοσκοπικό" ίδρυμα μιας "παράγκας", που θα λειτουργεί σε κάποιο υπόστεγο της Intracom, θα "σώσει" τον γίγαντα με την παγκόσμια φήμη και τους δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες που διέπρεψαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη.
Τι πρέπει να γίνει; Υπάρχει λύση για να σωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του αγαθού της ανώτατης εκπαίδευσης;
Αυτό το οποίο εξαρχής πρέπει να γίνει είναι να εξαλειφθεί από τον νέο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ο χαρακτηρισμός "μη κερδοσκοπικά" ιδρύματα. Ιδιώτες και κερδοσκοπία είναι έννοιες ταυτισμένες από τη φύση τους. Δεν είναι κακό. Απλά, αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει. Ιδιωτική μη κερδοσκοπική επιχείρηση δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει για τους ίδιους λόγους που δεν υπάρχει παρθένος πόρνη. Τώρα, το αν κάποιος από ένα ίδρυμα περιμένει να βγάλει κέρδος σε χρήμα ή σε πολιτική ισχύ, αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Κέρδος πηγαίνει να βγάλει και είναι κερδοσκόπος. Να πολλαπλασιάσει τη δύναμή του ή το χρήμα του έχει ως στόχο και αυτό είναι κερδοσκοπία.
Άρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η πολιτεία είναι να εντάξει όλα αυτά τα υπό ίδρυση "μη κερδοσκοπικά ιδρύματα" στο δυναμικό των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Γιατί; Για να τους βάλει εξ’ αρχής απέναντι από τα κρατικά πανεπιστήμια ως ανταγωνιστές και όχι δίπλα σαν "συνοδοιπόρους". Για να τους κόψει από την αρχή την οποιαδήποτε όρεξη για κρατικές επιχορηγήσεις. Να τους κόψει από την αρχή την οποιαδήποτε όρεξη για συνεργασίες και αλληλοβοήθειες, οι οποίες είναι πάντα εις βάρος του ισχυρού και στη συγκεκριμένη περίπτωση εις βάρος των κρατικών πανεπιστημίων. Να μην αφήσει τα "παράσιτα" να εγκατασταθούν στους λαιμούς των "θηρίων".
Δεν πρέπει να "συμπορεύονται" τα κρατικά ιδρύματα με τα ιδιωτικά ιδρύματα των "πατριωτών" και να θέτουν δήθεν κοινούς εθνικούς στόχους. Δεν πρέπει να τα εντάξει στον μηχανισμό των πανελληνίων εξετάσεων. Δεν πρέπει να έχει "συμμετοχή" στην αναγνώριση των τίτλων των σπουδών τους. Ό,τι προβλέπεται από το ΔΙΚΑΤΣΑ για τα ιδιωτικά ιδρύματα του εξωτερικού. Ό,τι προβλέπεται ως προδιαγραφές για την αναγνώρισή τους από τους διεθνείς νόμους. Τα ιδρύματα θα δίνουν κάθε χρόνο "εξετάσεις" στο ΔΙΚΑΤΣΑ και όχι οι απόφοιτοί τους. Οι απόφοιτοι απλά θα έχουν την "τύχη" του ιδρύματος στο οποίο φοιτούν. Όπως ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Από την αρχή δηλαδή το κράτος θα πρέπει ν' αντιμετωπίσει αυτά τα ιδρύματα ως ιδιωτικές επιχειρήσεις και να τις εντάξει στις ανάλογες διατάξεις. Όποιος θα πηγαίνει σ' αυτές τις επιχειρήσεις, θα είναι πελάτης τους. Δεν θα είναι ούτε "επιτυχών" των πανελληνίων εξετάσεων ούτε "σπουδάζουσα νεολαία", που πρέπει να βοηθηθεί από την πολιτεία. Όλοι αυτοί θα είναι πελάτες συγκεκριμένων επιχειρήσεων και θα έχουν να κάνουν μόνο μ' αυτόν που τους παρέχει υπηρεσίες. Είναι πελάτες που επενδύουν, για να εισπράξουν κέρδος. Θα προστατεύονται από τους νόμους περί εμπορίου και δεν θα μπαίνουν στην κοινωνική πολιτική του κράτους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί όλοι αυτοί οι γνωστοί κερδοσκόποι τώρα κάνουν τα κορόιδα; Γιατί κάνουν τους ευαίσθητους "μη κερδοσκόπους"; Για να μην αναπτύξει το κράτος άμυνες απέναντι τους. Για να μην φερθεί με τον τρόπο εκείνο που προστατεύουν τα συμφέροντά του και απειλούν τα δικά τους. Ο όρος "μη κερδοσκοπικά" είναι η παγίδα. Εκεί λειτουργεί το …θα "φάμε θα πιούμε" εις βάρος του κορόιδου, αλλά δεν θα κερδοσκοπούμε. Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του ιδιωτικού πανεπιστημίου θα έχει πολιτική ισχύ, χωρίς να του κοστίζει φράγκο και οι δήθεν εκπαιδευτικοί "λειτουργοί" του θα παίρνουν μεγάλους μισθούς εξαιτίας του κράτους.
Από την αρχή να χαρακτηριστούν κερδοσκοπικά αυτά τα ιδρύματα, για να μην περιφέρονται στα υπουργεία και να ζητάνε χρήματα. Να μην περιφέρονται στα υπουργεία, ζητώντας συμμετοχή του κράτους στην εσωτερική τους λειτουργία για τη νομιμοποίηση των τίτλων σπουδών που παρέχουν. Δεν έχει καμία δουλειά το κράτος να παρακολουθεί την εσωτερική τους λειτουργία και να "συνυπογράφει" τους τίτλους των σπουδών που παρέχουν στους πελάτες τους. Η δουλειά του κράτους είναι άλλη.
Δουλειά του κράτους είναι να παρακολουθεί τη νομιμοποίηση των τίτλων των ίδιων των πανεπιστημίων με βάση τους διεθνείς νόμους. Τους νόμους, που έχουν ως αντικείμενό τους την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τα ιδρύματα πρέπει να νομιμοποιήσουν τους "τίτλους" τους και αυτό είναι μια άλλη πιο περίπλοκη και ακριβή διαδικασία από τη νομιμοποίηση του τίτλου του φοιτητή. Τα ιδρύματα κρίνονται και όχι οι φοιτητές τους. Αυτά πρέπει ν' αποκτήσουν ανώτατους "τίτλους" και μετά να μοιράζουν τέτοιους στους φοιτητές-πελάτες τους. Το κράτος, από τη στιγμή που θα επιτρέψει την ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση, να αντιγράψει τους νόμους των ΗΠΑ, που "κατατάσσουν" τις σχολές τους σε επίπεδα.
Αν δεν μπορεί να το κάνει άμεσα, ας αναγκάσει αυτά τα ιδρύματα να συνδεθούν απ’ ευθείας με τον έμπειρο στην αξιολόγηση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μηχανισμό των ΗΠΑ. Να μας είναι επιτέλους και σε κάτι χρήσιμες οι ΗΠΑ. Εκεί θα έχει τη μεγαλύτερη πλάκα. Γιατί; Γιατί οι νόμοι εκεί είναι ιδιαίτερα αυστηροί. Γιατί εκεί οι προδιαγραφές είναι ιδιαίτερα ακριβές. «Χάρες» εκεί δεν γίνονται γιατί απειλείται η αξιοπιστία του παγκόσμιου εκπαιδευτικού «οικοδομήματος». Υπάρχουν ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ με τεράστιες υποδομές και ιστορία πάνω από έναν αιώνα, τα οποία δεν μπορούν ν' "ανέβουν" επίπεδο. Υπάρχουν ιστορικά ιδρύματα που "κατέβηκαν" επίπεδο χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Κάθε χρόνο κρίνονται όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και αυτή είναι η ασφάλεια για την κοινωνία, που πρέπει να δεχθεί την "παραγωγή" τους. Κάθε χρόνο κρίνονται και μπαίνουν σε λίστες. Αυτές οι λίστες φτάνουν στα "ΔΙΚΑΤΣΑ" όλων των χωρών. Αυτή είναι η ασφάλεια των κρατών. Δεν αποτελεί ασφάλεια η "συνυπογραφή" του κράτους στον τίτλο του φοιτητή. Αν λοιπόν τα ελληνικά ιδιωτικά πανεπιστήμια καταφέρνουν να μπουν σ' αυτές τις λίστες, το ελληνικό κράτος δεν έχει φόβο να τα αναγνωρίσει. Μπορούν να μπουν όμως; Αυτό είναι το θέμα. Εμείς λέμε ότι δεν θα το καταφέρουν στον αιώνα τον άπαντα. Ούτε καν στην διαδικασία αξιολόγησης δεν θα καταφέρουν να μπουν.
Το αμέσως επόμενο πράγμα, που πρέπει να κάνει η σημερινή Υπουργός Παιδείας, είναι να βιαστεί να προστατεύσει το κεφάλαιο του ελληνικού λαού. Να προστατεύσει τις "επενδύσεις" του. Να κάνει αυτό το οποίο κάνει η τελευταία επιχείρηση της Δύσης, όταν πρέπει να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Όταν προσπαθεί να σιγουρευτεί ότι αυτό το οποίο πλήρωσε η ίδια δεν θα το εκμεταλλευτεί κάποιος άλλος και πολύ περισσότερο ο ανταγωνισμός. Τι είναι εδώ το κεφάλαιο; Το έμψυχο δυναμικό των Πανεπιστημίων. Το εκπαιδευτικό προσωπικό. Αυτοί οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν με τα χρήματα του κόσμου και μέχρι να γίνουν μεγάλοι δάσκαλοι εκπαιδεύονταν στου "κασίδη" το κεφάλι.
Τώρα —και πριν ακόμα ιδρυθούν τα ιδιωτικά πανεπιστημιακά ιδρύματα— πρέπει να πάει η Υπουργός και να τους ζητήσει ν' αποκαλύψουν τις προθέσεις τους. Αν έχουν πρόθεση —με το που θ' αλλάξει ο νόμος και θ' "ανοίξει" η αγορά της εκπαίδευσης— να εργαστούν για τους ανταγωνιστές ιδιώτες, να παραιτηθούν από τώρα από τις θέσεις τους. Αν δεν έχουν τέτοια πρόθεση, να δεσμευτούν επίσης από τώρα. Να υπογράψουν σε ένα χαρτί ότι μετά την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν θα μπορούν να εργαστούν στους ανταγωνιστές, αν δεν περάσουν πέντε χρόνια από τη στιγμή της παραίτησής τους. Απλά πράγματα. Συμβαίνουν σε όλες τις εταιρίες της ελεύθερης οικονομίας, την οποία όλοι αυτοί θαυμάζουν.
Καμία εταιρεία δεν εκπαιδεύει με δικά της χρήματα και μέσα προσωπικό, το οποίο μετά το πέρας της εκπαίδευσής του θα την εγκαταλείψει για τον ανταγωνισμό. Όταν σε εκπαιδεύουν αυτές οι εταιρείες, ορίζουν ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα υποχρεωτικής προσφοράς, ώστε να υπάρχει "απόσβεση" των εξόδων της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα ορίζουν επίσης ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα υποχρεωτικής "αποχής" μετά την παραίτηση, ώστε η γνώση που έδωσαν στο στέλεχός τους να μην είναι "αιχμής" και την εκμεταλλευτούν οι ανταγωνιστές.
Υπό αυτές τις συνθήκες ας πάει όποιος ιδιώτης θέλει να ιδρύσει ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Ούτε τα έξοδα για τα εγκαίνια δεν θα καλύψει. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι όλοι αυτοί που δήθεν θέλουν να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια ποντάρουν στη λεηλασία των κρατικών πανεπιστημίων και πουθενά αλλού. Δεν έχει η Ελλάδα ως κράτος και ως οικονομία τη δυνατότητα και το εθνικό κεφάλαιο να θεμελιώσει ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση. Απλά αυτοί είναι σίγουροι ότι το κομματικό κράτος θα τους βοηθήσει. Θέλουν να τους βοηθήσει τόσο στον υλικό τομέα όσο και στο επίπεδο των στελεχών. Θέλουν να τους βάλει "συνεταίρους" σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα των κρατικών πανεπιστημίων, για να εμφανίζουν έργο και ταυτόχρονα θέλουν να τους "χαρίσει" στελέχη.
Χωρίς αυτήν τη βοήθεια δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσουν όλα αυτά τα ιδρύματα. Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα, θα είχαν προ πολλού ιδρυθεί ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Θα είχαν προ πολλού εμφανιστεί οι "αντιπροσωπείες" των μεγάλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του εξωτερικού. Δεν μας "λυπήθηκαν" και δεν άλλαζαν τόσα χρόνια τον συνταγματικό νόμο. Τζάμπα λοιπόν αγχώνονται οι καθηγητές, που αγωνιούν για τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Τζάμπα αγωνιούν οι χιλιάδες των φοιτητών, που σήμερα σπουδάζουν στα κρατικά πανεπιστήμια.
Αυτοί είναι οι τελευταίοι που πρέπει να φοβούνται τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Δεν έχουν λόγο να τον φοβούνται. Με την αξία τους βρίσκονται εκεί όπου βρίσκονται και όχι με το πορτοφόλι τους. Οι καλύτεροι πάντα θα πηγαίνουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί είναι δωρεάν και αφορά τους πάντες. Οι καλύτεροι πάντα θα παίρνουν τις καλύτερες υποτροφίες για το εξωτερικό. Ακόμα κι αυτές του Χάρβαρντ. Δεν είναι "κουτό" το Χάρβαρντ να παίρνει τη "σαβούρα". Ούτε καν τη "σαβούρα" των υποκαταστημάτων του.
Αυτοί οι οποίοι πηγαίνουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια πηγαίνουν γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους. Είναι "σαβούρα" μεγαλοαστικής προέλευσης, που απλά έχουν τη δυνατότητα να "αγοράζουν" αυτό το οποίο τους λείπει και είναι η αξία. Αν κατορθώσουν και με τα χρήματά τους μπουν ανάμεσα στον "αφρό" της ελληνικής νεολαίας, κέρδος έχουν. Κερδίζουν από τη δική της γυαλάδα. Ανοίγουν το πορτοφόλι τους, για να είναι συνάδερφοι και συμφοιτητές με όλους εκείνους τους οποίους σε άλλη περίπτωση θα τους "έβλεπαν" με τα κιάλια.
Αυτό έκαναν πάντα. Αυτό έκαναν όταν περιφέρονταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, για να φέρουν "διάσημα" αγορασμένα πτυχία και αυτό θέλουν να κάνουν και σήμερα εντός της Ελλάδας. Πληρώνουν αδρά για να "αγοράζουν" φήμη από το ίδρυμα στο οποίο φοιτούν. Από το ίδρυμα που αποψιλώνει την κοινωνία και παίρνει λάμψη από τα ικανά παιδιά της. Λάμψη, την οποία στη συνέχεια "πουλάει" στους πελάτες της. Τα δημόσια πανεπιστήμια γι' αυτόν τον λόγο δεν έχουν να φοβούνται τίποτε. Αν δεν αλωθούν εκ των έσω, δεν μπορούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να πάρουν τον ρόλο που επιθυμούν.
Πάντα η μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού θα βγάζει τις ευφυΐες. Αυτές με την ύπαρξή τους πρέπει να "λαμπρύνουν" το σύστημα που τους έδωσε την ευκαιρία να διακριθούν και όχι να "πουλάνε" τη "λάμψη" τους σε ιδρύματα που γυαλίζουν τα "μπακίρια". Πρέπει να δώσουν αξία στον οβολό των φορολογουμένων γονέων τους. Το μόνο που πρέπει όλοι αυτοί να φοβούνται είναι η προδοσία των κομμάτων. Πρέπει να φοβούνται αυτούς οι οποίοι, για να μονοπωλούν την εξουσία, χαρίζουν στους διαπλεκόμενους τα "ιερά και όσια" των Ελλήνων. Πρέπει να φοβούνται τους διεφθαρμένους καθηγητές τους, που σήμερα τους "ταΐζουν" οι διαπλεκόμενοι, για ν' αλώσουν εκ των έσω τα Πανεπιστήμια.
Τα θηρία δεν διατρέχουν κίνδυνο στην ελεύθερη αγορά και τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι θηρία. Απλά δεν γνωρίζουν την ισχύ τους και φοβούνται. Φοβούνται το άγνωστο και αυτό είναι λογικό. Πρώτοι αυτοί πρέπει να επιμένουν να ιδρυθούν ιδιωτικά ιδρύματα για να τα "κατασπαράξουν" και ν' αποδείξουν την αξία τους. Ν' αποδείξουν ότι δεν πήγαν άδικα τα χρήματα του ελληνικού λαού. Ν' αποδείξουν ότι στα "σπλάχνα" τους έχουν το "αφρό" της νεολαίας. Να μην αφήσουν αυτόν τον "αφρό" να τον "αγοράσουν" με υποτροφίες οι ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Να μην αφήσουν το Μετσόβιο Πολυτεχνείο ή την Ιατρική Αθηνών να γίνουν "προεκτάσεις" του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών, γιατί περί αυτού πρόκειται. Πίσω από την απειλή της ιδιωτικής εκπαίδευσης υπάρχει συνομωσία του Κολεγίου Αθηνών και των αποφοίτων του. Του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ Kολεγίου Αθηνών. Ας ψάξει κάποιος να βρει ποιοι είναι οι "θεωρητικοί" των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και από πού έχουν αποφοιτήσει. Ας ψάξει να βρει από πού τρώνε γλυκό "ψωμί" όλοι αυτοί και ποιες θέσεις θέλουν να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους. Ας ψάξει να βρει από πού αποφοίτησε ο "σοσιαλιστής" με τις φιλελεύθερες θέσεις, Γιώργος Παπανδρέου.
Οι μεγαλοαστοί της Αθήνας θέλουν να "φάνε" τα μεγάλα κρατικά ιδρύματα των Αθηνών. Αντιλαμβάνονται το κράτος σαν περιουσία τους και νομίζουν ότι μπορούν ν' αρπάζουν ό,τι θέλουν όταν τους βολεύει. Ποιος είναι ο σημερινός τους στόχος; Θέλουν να "διαχωρίσουν" τα παιδιά τους από αυτά των υπόλοιπων Ελλήνων, για να τους δώσουν την απόλυτη "υπεροχή" εντός του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα "κλαμπ" βολεμάτων και στην ανώτατη εκπαίδευση.
Τώρα, που οι Έλληνες σπουδάζουν μαζικά δεν τους βολεύει στο παιχνίδι των βολεμάτων. Προσπαθούν να δημιουργήσουν νέα "στεγανά", που θα τους βγάζουν από το "παιχνίδι" της επαγγελματικής αποκατάστασης. Προσπαθούν να μιμηθούν το αμερικανικό μοντέλο, αλλά με τα δικά μας χρήματα. Το Μετσόβιο θα γίνει ένα πανάκριβο ιδιωτικό "Χάρβαρντ" για πλούσιους και εκλεκτούς και τα υπόλοιπα Πολυτεχνεία θα γίνουν κάτι σαν δημόσια State Universities. Υποβαθμισμένα ιδρύματα για φτωχούς που στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγούν σε ένα «χαμηλό» δημοσιοϋπαλληλίκι. Ό,τι έκαναν δηλαδή στην μέση εκπαίδευση με το "ξεχωριστό" Κολέγιο Αθηνών. Βάζουν τον Κόκκαλη και το κάθε Κόκκαλη να ονειρεύεται ότι θα γίνει ένας νέος Μπενάκης ή Δέλτας.
Όλα αυτά δεν πρέπει να τα επιτρέψουμε να συμβούν. Δεν πρέπει τα φημισμένα κρατικά ιδρύματα να αφεθούν στο να τα "αλυσοδέσουν" με ιδιωτικά "παράσιτα". Δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν ιδιώτη να λεηλατήσει το έμψυχο δυναμικό τους. Δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν ιδιώτη να "συνεργαστεί" μαζί τους. Σε μια τέτοια περίπτωση κανένας και ποτέ δεν θα τολμήσει να ιδρύσει ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Θα παραμείνουν στο επίπεδο των ΙΕΚ να μας διασκεδάζουν. Θα σπουδάζουν "εδώ, νομίζοντας ότι είναι αλλού και στην ουσία πουθενά".
Τραϊανού Παναγιώτης
Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου και απόφοιτος Κρατικού Πολυτεχνείου.
Δημοσίευση σχολίου